سیره شهدا

اربعين سيد الشهدا عليه السّلام مصادف با روز بيستم صفر است،شيخ طوسى در كتاب تهذيب و مصباح از حضرت‏ حسن عسگرى عليه السّلام روايت كرده:نشانه‏هاى مؤمن پنج چيز است:پنجاه‏ويك ركعت نماز گذاردن،كه مراد هفده‏ ركعت واجب،و سى‏وچهار ركعت نافله[مستحب]در هر شب و روز است،و زيارت اربعين،و انگشتر به دست راست‏ نمودن،و پيشانى را در سجده بر خاك نهادن،و بلند گفتن«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» كيفيت زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام در روز اربعين به دو صورت رسيده:اول:زيارتى است كه شيخ در دو كتاب‏ تهذيب و مصباح از صفوان جمّال روايت كرده،كه صفوان گفت:مولايم امام صادق عليه السّلام درباره زيارت‏ اربعين به من گفت:هنگامى‏كه قسمت قابل توجهى از روز برآمده،

صفحات: 1· 2

در کلاس حفظ تقوا و شرف
دختران درند و چادر چون صدف

بهترین سرمایه زن چادر است
زانکه زن را زینت زن ، چادر است

-=-=-=-=-=-=-

خواهرم؛ ای سراپا الماس!
قدر خود را بشناس!
با حجابت، پاسدار گوهر جان باش
حرمت خون شهیدان را نگهبان باش

-=-=-=-=-=-=-

حجاب مهر عنایت حق بر قامت فرشتگان زمین است.

-=-=-=-=-=-=-

صفحات: 1· 2

غنچه ای در بوستان وحی

حضرت علی اکبر علیه السلام در خاندانی نشو و نما یافت که حافظ سرّ خداوند و جانشینان بر حقّ آخرین پیامبر او هستند. شرایط خانوادگی و محیط پرورش او پاکیزه ترین و عالی ترین مکان بود. امام حسین علیه السلام علیه السلام در سایه معیارهای تربیتی قرآن و سنت، شخصیت فرزندش را شجاع، طالب فضیلت و مُصرّ در احقاق حق بارور نمود و عالی ترین عواطف را نثار فرزندش کرد. چنانکه عقاد می گوید: «امام حسین علیه السلام از آن کسانی بود که به فرزندان خود محکم ترین علایق و محبت ها را دارند و عواطف نیرومندی دارند».(6)

حضرت حسین علیه السلام، زمینه ای فراهم ساخت تا فرزندش از همان دوران کودکی، قرآن را بیاموزد و با این اقیانوس بی کران الهی آشنا شود.

عبدالرحمان سلمی به حضرت علی اکبر علیه السلام سوره حمد را می آموخت، وقتی طفل تمام سوره را آموخت و آن را در حضور پدر قرائت کرد، امام به معلّمش پول و هدایای فراوان داد و دهانش را از مروارید پُر نمود. برخی که از این رفتار حضرت شگفت زده شده و چنین عطایی را برای آن تلاش معلم، بزرگ دانستند، دلیل آن را از امام جویا شدند. حضرت فرمودند: این هدایا کجا می تواند با عطای سلمی؛ یعنی، تعلیم قرآن برابری کند که هرچه به ازای آن داده شود، ناچیز است».(7)

صفحات: 1· 2

جو حاكم در دوران حكومتهاى بنى‏ امیه و بنى عباس و نظیر آنها سبب گردید كه بسیارى از حقایق اسلامى به دست فراموشى سپرده شود و در میان مسلمانان ترویج نشود و در مقابل بسیارى از چیزها كه در مسیر سیاست آنها قرار مى‏گرفت ‏به وجود آمد و تبلیغ شد. نظیر مساله جبر، خلق قرآن و امثال آنها.جلال‏الدین عبدالرحمان سیوطى (1) در حالات « یزید بن عبدالملك بن مروان‏» كه بعد از «عمر بن عبدالعزیز» به حكومت رسید مى‏نویسد: او چون خلافت را به دست گرفت، گفت: مانند عمربن ‏عبدالعزیز رفتار كنید، اطرافیان او چهل نفر شیخ (عالم دربارى) را پیش او حاضر كردند و همه آنها شهادت دادند كه بر خلفا حساب و عذابى نیست! و او بعد از چهل روز از خلافتش ( از عدالت و تقوا به ظلم و بى ‏بند و بارى) برگشت .« زمانى كه منصور عباسى از مالك بن انس امام مذهب مالكى خواست كتاب «موطا» را بنویسد تا مردم را بر فقه او وادار نماید، با او شرط كرد كه باید در كتابت از على بن ابى‏طالب (ع) حدیثى نقل ننمایى! و نیز (2) به او گفت: از «شواذ بن مسعود» و «شدائد بن عمر» و رخصتهاى «ابن عباس‏» اجتناب كن. به هر حال در اثر جریان هاى اشاره شده و (3) انزواى امامان، و شهادت، تبعید و زندانى شدن آنها و مخالفت صد درصد خلفا با مطرح شدن اهل ‏بیت (ع) سبب گردید كه مساله مهدویت در میان برادران اهل سنت ‏به دست فراموشى سپرده شود و این مقدار كه در كتاب ها نقل شده و محفوظ مانده از كرامات بلكه از معجزات است كه خداوند خواسته است‏ حجت ‏بر همه اهل اسلام تمام شود. امروز كه وضع زمان عوض شده امید است دانشمندان اسلامى این حقایق را ترویج داده و وظیفه الهى خویش را در رابطه با این حقیقت ادا نمایند.

صفحات: 1· 2